WEEK 14 : Wat gaan we doen?
Allereerst: bedankt! Bedankt dat jullie met ons een beweging vormen die nu al een kwartaal lang elke week de wereld stapje voor stapje duurzamer maakt. De kastjes zijn leger, de tuin is groener en we hebben het klimaat misschien iets hoger op de politieke agenda gekregen.
Ga nu maar even lekker achterover zitten... Deze week mag je jezelf vanuit je luie stoel laten inspireren met films en boeken die je raken.
WAT GAAN WE DOEN?
Heb je wel eens een film gezien waardoor je opeens op een hele andere manier keek naar de wereld en mensen om je heen? Waardoor je opeens dacht: "Man! Dit ga ik nu heel anders doen!" Of: "Wauw, is dit mogelijk? Dat wil ik ook."
Verhalen hebben die kracht tot het brengen van verandering. Tot het laten vallen van kwartjes. Ook in gedrag dat je al jarenlang uit gewoonte deed.
The Daily Stoic - column week 14
‘Het licht aan het einde van de tunnel kan ook een goederentrein zijn die jouw kant op dendert’. Dat is een van de vele mooie spreuken in het troostrijke boek ‘The Daily Stoic’.
Ik lees het boek elke dag, omdat ik probeer om Stoïst te zijn. Een Stoïst is, heel simpel gezegd, iemand die zich niet druk maak over de dingen die hij niet kan veranderen, maar die wel altijd zoekt naar wat hij zélf kan doen.
Dat laatste probeer ik in de praktijk te brengen door me niet druk te maken over wereldwijde co2-afspraken, waar ik toch geen invloed op heb, maar door zelf zo duurzaam mogelijk te leven. Ik douche koud, ik laat de auto zoveel mogelijk staan, ik vlieg vrijwel niet meer, ik heb een groene energieleverancier en zonnepanelen, ik ben veganist aan het worden, ik flyer voor een duurzame politieke partij, kortom: ik doe mijn best.
Misschien wel een beetje teveel, eigenlijk. Want ben altijd maar bezig de wereld te redden. Wanneer zie ik nou eens in dat dit, wellicht, een tikkeltje te hoog gegrepen is? Dat ik dit alleen maar doe om mijn knagende schuldgevoel over jarenlang vliegen en autorijden af te kopen? En om de altijd op de loer liggende somberheid over het klimaat weg te drukken? En om, door heel druk te zijn, ook heel hard weg te rennen voor de Vragen des Levens (Waarheen? Waarvoor?)?
Maar ja: de cursus ‘Verwachtingsmanagement’, die ik daarvoor in mijn jeugd had moeten volgen, was blijkbaar afgelast. (Ik hoop dat er aan het einde van de rit nog plek is bij de cursus ‘Omgaan met teleurstellingen’). Dus ik blijf halsstarrig de wereld redden, want iémand moet het doen.
Maar stel nou, stèl nou dat iedereen zo gek was als ik, met die drang naar duurzaamheid. Leefden we dan allemaal nog lang en gelukkig? Dat is helemaal niet zeker, want toen ik eindelijk licht zag aan het einde van de corona-tunnel, bleek dat de koplamp te zijn van een goederentrein vol met tanks van Vladimir Putin. En als Putin eventueel ook nog met kernwapens gaat gooien, zijn we straks allemaal een hele grote wolk radioactief stof.
Ook met deze kwestie weet het Stoïsme gelukkig raad. Ik heb geen invloed op wie er met atoombommen gaat gooien, maar ik kan Putin wel tegenwerken door zo min mogelijk van zijn gas en olie te gebruiken. Ik kan dus koud douchen, niet vliegen, groene energie gebruiken en de auto laten staan. En daar was ik toch al mee bezig, dus dat blijf ik dan maar doen. Red ik de wereld niet van een klimaatramp, dan red ik de wereld maar van Putin.
Iemand moet het doen.
Rob Voorwinden
