WEEK 25 : Wat gaan we doen?
Het ochtendgloren, de morgenstond. Het krieken van de dag heeft iets magisch. Hoe is jouw ochtendvibe? Ben jij een vroege vogel, een nachtuil of iets er tussenin? Eén ding is zeker. Hoe je opstaat, zet de toon voor de hele dag. Een bewuste start in de ochtend kan zelfs bij dragen aan het maken van duurzame keuzes.
Hoe dat zit? Door iets meer ruimte en rust te creëren aan het begin van je dag, geef je jezelf de mogelijkheid om wakker je leven in te stappen. In plaats van op de automatische piloot. Is dit ook weggelegd voor verstokte snoozers? En welk ochtendritueel past bij jou? Dat gaan we vanaf 21 juni, de langste dag van het jaar, aan den lijve ondervinden.
Stoist - column week 25
Ik ben een stoïst. Tenminste, ik probeer er een te zijn. Want het stoïsme is een levenshouding waar je – volgens mij - dagelijks naar moet streven. En de ene dag lukt dat beter dan de andere.
Over wat stoïsme precies is, kan je hele boeken schrijven. Lezen ook, trouwens, en ik kan het aanbevelen. Het heeft mijn leven in elk geval verrijkt. Maar de kern van het stoïsme is in één zin uit te leggen: ‘Je kunt niet kiezen wat je overkomt, maar je kunt wél kiezen hoe je daar op reageert’.
Zeurneuzen
Mensen die voordringen, mensen die je niet laten uitpraten, mensen die bot en vervelend zijn, zeikers, zeurneuzen: je gaat ze allemaal tegenkomen in het leven. Soms zelfs tegelijk en op één dag.
Ook lekke fietsbanden, vertraagde treinen, koorts en medische aandoeningen en, uiteindelijk, de dood, zijn een vast onderdeel van het leven. Je kunt er boos om worden, maar dat heeft weinig zin want het gebeurt toch. Wie nooit een lekke band heeft, heeft geen fiets, en wie niet dood gaat heeft nooit geleefd. Maak je er niet boos over, maar probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan.
Trucs
Dat is allemaal natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar het mooie van stoïsme is dat je er gratis een heleboel praktische trucs voor krijgt. Eentje is dat je ’s ochtends de dag voorbereidt.
De Romeinse keizer en beroemde stoïst Marcus Aurelius deed het al. Hij bedacht zich ’s ochtends welke zeurende, veeleisende en irritante mensen hij die dag zou gaan tegenkomen, en hoe hij op ieder van hen zou reageren. En hij probeerde, trouwens, ook een beetje oog hebben voor waaróm hij die mensen zeurend, veeleisend en irritant vond. Want misschien hadden ze wel een punt. Kijk, zó toont zich de ware keizer.
Slagregen
Zonder mezelf nu tot keizerlijke proporties te willen opblazen probeer ik, hier op mijn eigen postzegel, hetzelfde te doen. Vooral op dagen met verplichtingen of onvermijdelijkheden waar ik tegenop zie, bedenk ik me wat er kan gebeuren en hoe ik daar dan mee om zal gaan.
Dat kan ik best uitbreiden met denken over duurzaamheid. Op welke momenten kan ik bijvoorbeeld in de verleiding komen om toch maar de auto te pakken in plaats van de fiets? (Het magisch woord is ‘slagregen’). En wat zal ik doen met de kliekjes van gisteren? In de kliko mikken en wat nieuws koken (slecht voor de duurzaamheid, goed voor de sfeer aan tafel), of toch maar opbakken (andersom)?
Bier
En natuurlijk, deze voorbeelden zijn heel klein bier. Maar ook bij de grotere uitdagingen in het leven (van een scheiding, overlijden in de nabije familie tot een enge ziekte) (allemaal gelukkig alweer geruime tijd achter de rug) vind ik steun bij het stoïsme. Het helpt me simpelweg om rustiger in het leven te staan.
Stresskip
Mijn huisgenoten die dit lezen vragen zich inmiddels af over wie ik het in he-mels-naam heb. Want zij kennen mij als een eersteklas stresskip die schrikt van zijn eigen schaduw, die makkelijk dagen achter elkaar kan sjacherijnen om tussendoor op nucleaire wijze te exploderen om een gemorst glaasje water. Tegen deze beste, fijne, lieve huisgenoten zou ik willen zeggen: wees maar blij dat ik een stoïst probeer te zijn.
Anders was het allemaal nog veel erger.
Rob Voorwinden
