Eikelenboom - column week 31

Deze week gaan we bomen herkennen. Jottum! Is het een kastanje, is het een eik? Of nog iets anders? Een leuke challenge, goed voor het natuurgevoel.

Alleen jammer dat een paar miljardairs ondertussen zijn verwikkeld in heel andere challenge: een wedloop om plezierreisjes naar de ruimte. Ze bouwen eigen raketten om zichzelf (en daarna anderen, tegen forse betaling) de ruimte in te krijgen.

Langer

Het is de bekende prestigeslag van mannen met te lange benen in verhouding tot wat daar tussen hangt. ‘Ik ga hoger dan jij’. ‘Maar ik blijf er langer: twintig minuten, in plaats van die twee minuten van jou’. ‘Maar mijn raket is weer groter dan de jouwe!’ Enzovoorts enzoverder.

Dus terwijl wij ons best doen om minder te vliegen en de auto te laten staan en bomen te herkennen, sturen die miljardairs doodleuk eigen raketten de ruimte in.

Innovatie

‘Dat levert niet meer co2-uitstoot op dan een gewoon verkeersvliegtuig hoor’, werpt een van hen tegen, in de krant. In de eerste plaats geloof ik daar geen drol van. En áls het al waar is, dan worden hier toch een heleboel mensen, materiaal en innovatiekracht besteed aan speeltjes voor rijkelui.

Terwijl je dat geld, die mensen en die innovatiekracht misschien ook zou kunnen gebruiken voor, ik zeg maar wat, verduurzaming van de wereld bijvoorbeeld?

Mars

Verder blijken er een heleboel rijke mensen klaar te staan om óók een plezierreisje naar de ruimte te maken. Zelfs een tochtje naar Mars lijkt ze wel wat.

Nou ben ik geen astronaut, maar ik weet één ding over Mars: die planeet heeft (spoiler alert) geen atmosfeer die geschikt is voor mensen. (Of eikenbomen. Er zijn dus ook geen eikels. Tenminste, tot op heden. Al wordt daar dus aan gewerkt). Maar goed: het enige dat je op Mars kunt doen is vanuit een ruimtepak staren naar een roestbruine woestenij.

Bruinkoolmijn

Maar laten we eerlijk zijn: het gaat natuurlijk helemaal niet om het landschap. Als je een roestbruine woestenij wilt zien, kun je immers bij elke willekeurige Duitse bruinkoolmijn aankloppen. Het gaat er om dat je, tegen enorme kosten voor het milieu en de mensheid, kunt zeggen dat je een van eerste mensen op Mars bent.

Gratis

Ik zou hier kunnen afsluiten met de mededeling dat mensen die op vakantie naar Mars willen, gewoon een stel, eh, vruchten van de eikenboom zijn. Maar ja, zo werkt dat hier niet, bij 52Wekenduurzaam. Geen opgeheven vingertje, niet zeggen wat anderen níet moeten doen, maar kijken naar wat je zelf wél kunt bijdragen.

Dus vooruit, ik zeg: dóe het! Gá naar Mars! Ik ben beschikbaar om je gratis naar de lanceerbasis te rijden. En ik lap uit eigen zak ook nog een tientje als je, met al je miljoenen, even geen kleingeld op zak hebt om snacks voor onderweg te kopen. Ik gun het je, máák die reis van je leven.

Een enkeltje graag.

Rob Voorwinden