WEEK 37 : Wat gaan we doen?
Zaterdag is het World Clean Up Day, de grootste wereldwijde opruimactie van het jaar! Meld je hier aan, organiseer een eigen groep deelnemers en locatie of sluit je aan bij een bestaande actie.
Samen met 180 andere landen steken wij zaterdag de handen uit de mouwen. Het doel? Het opruimen van zoveel mogelijk zwerfafval. Duhhh. Maar ook het vastleggen van wat je opraapt! Superbelangrijk voor het vinden van structurele oplossingen. Anders blijft het dweilen met de kraan open. Leg alles wat je vindt vast met de gratis app Plastic Avengers (of Literati).
Beloning
Vuilnisman - Column week 37
In Vietnam (in de tijd dat ik nog vrolijk vliegreizen maakte) dreef ik eens in een autoband een rivier af. Op een gegeven moment willen we weer terug naar de weg, en we besluiten naar boven te klimmen via een soort stroompje. Dat is behoorlijk stijl en we tijgeren al snel op handen en voeten door de modder. Bovenaan blijkt dat we naar boven zijn gekropen door de afvoergeul van het plaatselijke toilethuis.
Tja, we zijn even vergeten dat er in veel dorpen in Azië nog geen rioleringen zijn. Ook geen vuilniswagens, trouwens. En dat is dus een van de oorzaken van enorme vervuiling in de Stille Oceaan. Want omdat mensen toch èrgens hun afval kwijt moeten, kieperen ze het maar in de rivier, die het uiteindelijk naar zee voert.
Dweilen
Dus we kunnen wel proberen het plastic uit de oceaan te vissen, en dat moeten we ook zeker doen, want die troep moet er uit. Maar als het afval – letterlijk - blijft toestromen, is het dweilen met de kraan open. We kunnen misschien beter installaties bouwen die het afval opvangen bij de monding van grote rivieren, maar dan blijven we dus nog steeds zitten met vervuilde rivieren.
Luxeproducten
Als we verder redeneren, is de oorzaak van de oceaanvervuiling uiteindelijk dat westerse bedrijven met hun luxeproducten de weg naar zelfs het kleinste dorp in Azië hebben gevonden. Terwijl de afvalverwerking in die dorpen daar nog niet op is berekend. Dus kunnen we proberen om alle dorpen in Azië geld te geven voor een vuilnisdient, maar dat is financieel niet te doen.
Unilever
De vervuiling zou al een stuk minder worden als westerse bedrijven minder plastic verpakkingen gingen gebruiken. En dat schijnt de topman van Unilever serieus van plan te zijn geweest. Die strijd heeft hij echter verloren omdat de Nederlandse aandeelhouders het hebben verloren van de Engelse aandeelhouders, die alleen voor de poen gaan.
Belasting
Tenminste, dat lees ik in een boek van Jeroen Smit, een journalist die ik hoog heb zitten. De poging van Unilever om de Nederlandse vennootschapsbelasting te verlagen was, volgens Smit, dan ook geen poging tot schaamteloze zelfverrijking van de topman (zoals ik natuurlijk dacht). Het was een serieuze poging om het bedrijf in duurzame Nederlandse handen te houden. Een poging die dus helaas is mislukt.
Koppijn
Zo’n redenering die begint in de Stille Oceaan en eindigt bij de Nederlandse vennootschapsbelasting heeft op mij twee effecten. Ten eerste dat ik nu helemáál geen flauw benul meer heb hoe we dit wereldprobleem moeten oplossen (dat heb ik vaker, met wereldproblemen). Het tweede effect is een knallende koppijn.
Fris
Dus grijp ik mijn grijper en ga ik doen wat ik wél kan en waar ik heel erg van ontspan: een rondje vuilnis rapen in het bos of aan het strand. Wat ik daar allemaal opraap is vaak niet al te fris. Blikjes zijn geen punt, mondkapjes moeten kunnen, gebruikte tissues zijn mwach of yuk, afhankelijk van waarvoor ze gebruikt zijn.
Maar ach, ik heb een grijper. En laten we eerlijk zijn:
Het is beter dan door de poep tijgeren.
Rob Voorwinden
